DANCING PAVILION DUYULARI HAREKETE GEÇİRİYOR

Mimari tasarım, teknoloji ile buluştuğu noktada; insanları birbirinden uzaklaştırmak yerine, komüniteleri güçlendirip, etkileşimli kamusal alanlar yaratabiliyor. Global mimarlık gündeminde, Dünya Mimarlık Festivali’nin de bu seneki temasında görebildiğimiz gibi, mimarlık üzerinden ‘birliktelik’ kavramı ön plana çıkıyor. Bu kavrama karşılık gelen kinetik yapılar, bulunduğu coğrafya ve toplum ile etkileşimli ilişkiler kuruyor. Kinetik yapılara etki eden  değişkenler ışık, iklim gibi çevresel parametrelerle birlikte kullanıcılar da olabiliyor.

Etkileşimli mimaride, kinetik yapısıyla merak uyandıran projelerden birisi de 2016 yılında Rio De Jenerio’daki Olympic Park için Mimar Guto Requena tarafından tasarlanan Dancing Pavilion. Ziyaretçilerin hareketleriyle yönlendirilen çağdaş enstalasyon, bulunduğu mekana dinamizm katıyor.

Dans pistine dağınık ve gizli olarak yerleştirilen sensörler, müziğin ritmini ve dans eden insanların hareketlerini yakalayarak, yapının cephesindeki aynaları harekete geçiriyor. Rio 2016 Olimpiyat Oyunları’nda konumlanan pavyon, Brezilyalı bir marka için çeşitli eğlence aktivitelerine ev sahipliği yapmak üzere tasarlandı. Metalik cephenin dış yüzeyini oluşturan renk çeşitliliği, farklılık kavramını soyutluyor. Yüzeyin iç kısmı ise aynalardan oluşuyor. Böylelikle kullanıcıyla birlikte harekete geçen aynalı yüzeyler, oyunsal bir deneyim yaratıyor. Bu interaktif yapı, dönen, açılıp kapanan ve optik yanılsamalar yaratan yaklaşık 500 adet daire şeklindeki aynadan oluşturulmuş.

Metalik cephe aynı zamanda gündüzleri dışarıda gün ışığıyla ışık oyunları yaratırken, akşamları ise dinamik görüntüsüyle dikkat çekiyor.

Dancing Pavilion, Estudio Guto Requena’nın son 10 yıldır geliştirmekte olduğu bir araştırma sürecinin sonucu. Hibrit mimariyi araştıran stüdyo, bu projeyle somut ve sanal dünyayı bir araya getirirken, sensörler ve etkileşimli teknolojiyi kullanarak mekan algısını dönüştürüyor.