OYUN ALANI OLARAK KENT

Pandemi nedeniyle pek çok uygulama alanında hayatımıza daha yoğun olarak giren yaş kategorilerinin, tasarım ve mimari ile ilişkisi üzerine düşününce akla gelen ilk bağlam kent yaşamı oluyor. Bu bağlamın içinde yer aradığımız öncelikli yaş grubu da çocuklar olarak düşünülebilir... 2030’a kadar dünya genelinde kent nüfusunun %60’ının 18 yaşın altında olacağı öngörülüyor.

Çocuklarımızın nasıl kentlerde büyümesini istiyoruz? Arabaların hüküm sürdüğü, hava kirliliğinin gittikçe arttığı, doğadan yoksun bir kentte mi yoksa yürünebilir, davetkar ve yeşil olan bir yerde mi? Çalışmaları çocuk oyunlarına, boş zaman faaliyetlerine ve planlamaya odaklanan bilim insanı ve danışman Tim Gill’in RIBA (The Royal Institute of British Architects) yayınlarından çıkan yeni kitabı ‘Urban Playground: How Child-Friendly Planning and Design Can Save Cities’ bu soruları ortaya atıyor.

İklim krizi, çevre sorunları ve nihayetinde pandemi, özellikle kentlerin daha kapsayıcı ve sürdürülebilir yaklaşımlarla yeniden ele alınması gerektiğini ortaya koydu. Gill’ın Urban Playground kitabı, çocuk dostu bir kentsel planlama ve tasarımın şehirleri nasıl kurtaracağına odaklanıyor. Kitap ‘şehirleri çocukların gözünden görmenin, her yaştan insan ve gezegen için işleyecek planlama ve ulaşım politikalarını ne şekilde güçlendirdiğini ortaya koyarken, tasarımcıların ve şehir planlamacılarının çocuk dostu içgörüleri ve fikirleri planlarına, kamusal alanlara ve sokak manzaralarına nasıl dahil edebileceklerini gösteriyor.  Bu sayede daha sürdürülebilir bir yapıya bürünecek olan kentlerin uzun vadeli sosyal ve ekonomik gelişimleri de daha iyi hale getirilmiş olacak.

Bu kapsamda hazırlanan kitap; kentsel planlama ve çocuk, çocuk dostu kent planlaması ve bunun neden önemli olduğu, bu bağlamda bir kenti dönüştürme ve çocuğu merkeze alan kentler yaratmanın prensipleri ve araçları üzerine değerlendirmelerin sunulduğu başlıklardan oluşuyor.