BLACK CHAPEL: 21. SERPENTINE PAVYONU

Black Chapel, kutsal müzik ve sanatların ortaya çıkardığı duygusal ve ruhsal deneyimler için bir alan yaratarak mimarinin ötesine geçmeyi hedefliyor.

Serpentine Pavyonu, 2000 yılında, Julia Peyton Jones ve Hans Ulrich Obrist tarafından tasarımcılara yeteneklerini daha geniş kitlelerle paylaşma imkanı sunmak üzere Serpentine Gallery’nin Kensington Bahçesi’nde oluşturuldu. Her sene mimarların çeşitli mimari projelerinin Haziran’dan Ekim’e kadar sergilendiği global bir alan olan Serpentine Pavillion kapsamında bu sene, Chicago merkezli sanatçı Theaster Gates tarafından tasarlanan Black Chapel sunuluyor. 21. Serpentine pavyonu olan Black Chapel 10 Haziran’dan 16 Ekim’e kadar Kensington Bahçeleri’nde sergilenecek.

Sanatçının pratiğini temel alarak mimari tipolojilerden ilhamla tasarlanan Black Chapel, kutsal müzik ve sanatların ortaya çıkardığı ortak duygusal ve ruhsal deneyimler için bir alan yaratarak mimarinin ötesine geçmeyi amaçlıyor. Adjaye Associates ile iş birliğinde oluşturulan proje, Stroke-on-Trent’in şişe fırınlarına, Batı Amerika Birleşik Devletleri’nin kovan fırınlarına, San Pietro’ya, Roma tempiettolarına ve geleneksel Afrika bina yapılarına atıfta bulunuyor.

Kensington Bahçeleri’ndeki Serpentine arazisi içinde tefekkür ve toplanma alanı olan yapı; barınma ve şenlik için bir sığınak yaratmak üzere tepedeki tek ışık kaynağından ışığı yayıyor. Sanatçı, ‘Black Chapel’ projesiyle, stüdyo pratiğindeki ‘tas’ ve kentsel dönüşüm projeleri aracılığıyla süregelen işleyişini yansıtıyor.

Gates, Houston’da yer alan Rothko Chapel’indeki, Amerikalı sanatçı Mark Rothko’nun tablolarının oluşturduğu meditatif ortamdan ilham alarak, kendi duyarlılığını yansıtmak üzere Black Chapel için mekanın içerisinde asılı kalan ‘Seven Songs’ isimli katran tabloları oluşturdu. Sanatçı bu tabloları oluştururken çatı ustası olan babasının zanaatini onurlandırıyor ve açık alev tekniği gibi farklı çatı kaplama stratejileri uyguluyor.

Kensington Bahçesi’nin içinde huzurlu bir alan olarak tasarlanan şapelin, günün stresinden uzaklaşıp sessizlik içinde vakit geçirilebilecek bir alan olması hedefleniyor. Sesin ve müziğin gücünü her zaman bir iyileştirme aracı olarak gören Gates, bu doğrultuda tasarladığı pavyon ile bizlere kutsal alanın sadece bir ibadethane olmadığını göstererek, ziyaretçileri topluluklarındaki kutsal alanları araştırmaya teşvik edeceğine ve toplumun mimarlık ile kutsal alanlar arasındaki ilişkiye yeni bir bakış açısı getireceğine inanıyor.