Milano Tasarım Haftası’nın Ardından

Bu sene Milano, Tasarım Haftası’na 55. kez ev sahipliği yaptı. Kent sakinlerinin gündelik rutinlerini Tasarım Haftası’na eklemlemeleri DNA’larında olsa gerek. Tasarım mahallelerindeki değişimleri, tasarımın sergilenme şeklindeki ve tercih edilen işbirliklerindeki dönüşümleri daha rahat ayırt edilebildiğimiz bir hafta geçirdik.
Milano Tasarım Haftası özellikle bu sene geçtiğimiz yüzyılın ustaları ile işbirlikleri üzerinde durunca (Edida’da yılın tasarımcısı seçilen Jaime Hayon bile bu durumda çıkış yapan tasarımcı olarak adlandırılabilir) tasarım sektöründe usta ve yeni arasındaki güven alanlarının yeniden tanımlandığı bu haftanın sonunda şöyle bir okuma yapmak mümkün olabilir: Yeni ne kadar risk taşır ve cesurdur? Eski ne kadar güven verir?

Bu sene ön plana çıkanlar

Danimarkalı Georg Jensen ile işbirliği yapan Patricia Urquiola, markanın 1930’larda Sigvard Bernadotte ile çalışmalarından ilham alarak bir masa üstü obje serisi tasarladı. 

İtalya’nın geleneksel metal üreticilerinden Ghidini Bosco, bu sene Andrea Branzi, Nika Zupanc, Richard Hutten, Studio Job ve Campana Brothers işbirliği ile pirinç ve metalden mobilya ve objelerden oluşan bir koleksiyon geliştirdi.

Danimarkalı mobilya üreticisi Karakter ise İtalyan mimar ve tasarımcı Achille Castiglioni’nin 1950-90 arasında tasarladığı mobilyaların yeni edisyonlarını üretip sergiledi.

Konstantin Grcic’in Classicon ile 1991 yılında başladığı işbirliğinin 25. yılını kutlamak için, firma ile süregelen çalışmalarında kullandığı dilin dışına çıkarak bu sefer tamamen monokromatik bir seri tasarladı.

Glass Italia’nın her sene olduğu gibi Nendo ve Piero Lissoni işbirlikleri ile güvenli bir alan yarattığını bir kez daha görmüş olduk.

Buraya kadar konfor alanından çıkmak istemeyen markaları gözlemleyebiliyoruz. Yeniye beklentinin arttığı, genç isimler ve kolektifler ise şöyle gelsin:

Rossana Orlandi’de bu sene genç tasarımcı Daniel Rybakken’in el ile kesilmiş kristal camlar ile tasarladığı kinetik heykeli ve masa aydınlatmasının altını çizmek gerekiyor.

Vittorio Venezia’nın Magnetica isimli çalışması, iki sicim üzerinde yükselen alüminyum parçaların eksi artı kutuplar ile yakınlaşması ile ayakta duran bir aydınlatma ünitesi. Her gün yeni bir aydınlatma objesi gördüğümüz şu zamanda umut verici bir çalışma.

German Ermics’in rengi  şekillendirmek üzerinde durduğu çalışma, cam üzerinden farklı renkleri gölgeler ve formlar üzerinden okuyor.

Ventura Lambrate’nin girişinde bulunan Form and Seek kolektifi içinde yer alan Polonyalı tasarımcı Malgorzata Mozolewska’nın Eye of the Light ürünü, metali bir kumaş gibi kullanması ve işlemesi ile farklı şekillere ve farklı mekanlara adapte olabilen bir seri yaratıyor. Ürün hem aydınlatma, hem ayırıcı, hem de aksesuar olarak kullanılabiliyor.

Şule Koç’un Radyan aydınlatma serisi, aslında heykelsi duruşu ve aksesuar gibi yaşama mekanında herhangi bir yere asılabilme özelliği ile, kendi içinde dinamik bir ürün ailesi tanımlıyor.

İşlevden bağımsızlık ve hareketli mobilya derken yine Form&Seek içerisinde yer alan CNVS’den bahsetmek gerekir. Sergide yer alan masa, aydınlatma ve ayırıcı parçalar hareketli çalışma alanlarının ihtiyaçlarına cevap verme ve bu ihtiyaçlara göre de adapte edilebilme imkanı sunuyor.

Lambrate’de Koreli tasarımcı Bora Hong’un Kore’de patlayan plastik cerrahi fenomenine atıfta bulunan çalışması, fikrin endüstriyel tasarım alanında somut olarak işlenmesi açısından Lambrate’deki en iyi sergilerden biriydi. Hong, projesinde sıradan mobilyaların Eames ve Rietveld sandalyesi gibi ikonik birer obje olması durumunu işlemiş.

moooi bu sene Londra’da çalışmalarını sürdüren Umut Yamaç’ın aydınlatma objelerini sergisinin birçok alanında kullandı. Umut, heykel ve obje arasındaki matematiği sorgulayan bir mimar. Perch Light isimli çalışmasını da aydınlatma tasarlamak amacı ile yapmamış, obje buraya evrilmiş.

Wallpaper Handmade bu sene otel teması ile, her sene sergisini gerçekleştirdiği pasajı bir otele çevirdi diyebiliriz.

Londra’da çalışmalarını sürdüren Poetic Lab ve bir malzeme kütüphanesi olarak bilinen Kirkby Design işbirliğinden çıkan seyahat organizasyon çantası, belki sadece seyahat için değil, mobil hayatlara da uyum sağlayan ve yanımızdan ayıramayacağımız bir parça haline gelebilir.

Tomas Alonso’nun E 15 ile birlikte ürettiği çok fonksiyonlu çanta, ihtiyaca göre esneyebilen ya da katlanabilen farklı ebatlarda ve kumaşlardaki farklı alanları bir araya getirerek günümüzün hareketliliğine adapte olmaya çalışıyor.

Bu sene Triennale, ‘Novel Living Concepts’ başlığı ile 1920’lerden günümüze yaşam alanları üzerine geliştirlen konsept farklılıklarını 50 odada topladı. Tasarımın farklı işlevlerdeki mekanlar için kürate edilmesi durumunu son yüz yıldaki dinamikler üzerinden okumak, sadece tasarım tarihi değil, toplumsal ve sosyo-ekonomik değişimleri de gözlemlemek açısından etkileyiciydi.

Yaşam alanı konsepti geliştirmek başlığı altında VitrA, bu sene BATH TIME GOOD TIME başlığı ile banyonun bizden ve bizim banyodan beklentilerimiz üzerine odaklanan bir sergi gerçekleştirdi. Tasarım Direktörü Erdem Akan’ın küratörlüğünü üstlendiği sergi, banyo ile kurduğumuz bağları zaman, an ve hikaye üzerinden sekiz farklı ve özgün senaryo ile yorumladı.

Konuk Yazar: Dilek Öztürk