ART PAVILION M: ALMERA’DA YÜZEN BİR YAPI

Gelişen teknoloji ile birlikte su üstü mimari projeleri farklı bağlamlarda ve işlevlerde karşımıza çıkıyor. Art pavilion M, tasarımıyla bulunduğu bölgenin sembolü haline gelen mimari yapılarını ve doğasını referans alarak, karanın ve suyun tarihine atıfta bulunuyor.

Mimari ve su birlikte düşünüldüğünde, birbirinin tamamlayıcısı olan iki kavram olarak karşımıza çıkıyor. Mimari bağlamda su, doğal bir kaynağın fiziksel yapıların metaforlarını ve yapının oluşumunu nasıl etkilediğini gösterirken, günlük hayatta ise bu doğal bileşenin ne kadar değerli olduğu konusunda toplumsal bir bilinç yaratıyor. Geçmişten beri özellikle kamusal yapılar için bir ‘malzeme’ olarak kullanılan su, mekanın algısını değiştirecek çeşitli yansımalar yaratıyor. Günümüz mimarisinde, değişen dünya dinamikleri ve gelişen teknoloji ile birlikte su, farklı bağlamlarda ve işlevlerde karşımıza çıkıyor. Kara üstü mimarisine alternatif olarak su üstü mimari projeleri giderek artıyor.

Art Pavilion M, 1980’lerde Hollanda, Flevoland’da ‘’yeni bir şehir’’ olarak inşa edilmiş Almera’nın Weerwater Gölü üzerinde yüzen bir şekilde konumlanıyor. Hollanda’nın son eyaleti olan Flevoland, boşaltılmadan önce Zuider denizine kıyısı olan bir tarım arazisiydi. Flevoland’ın yeniden yapılaşma sürecinde inşa edilen Almera, bulunduğu bölgenin bağlamına uygun bir dinamizm yaratmak üzere 2021 Ekim ayında arazi sanatı ve multimedya müzesi üzerine gönüllü bir yarışma düzenledi. Bu organizasyon kapsamında, Rotterdam merkezli Studio Ossidiana tarafından tasarlanan Art pavilion M, tasarımıyla bulunduğu bölgenin sembolü haline gelen mimari yapılarını ve doğasını referans alarak, karanın ve suyun tarihine atıfta bulunuyor.

Pavyonun tasarımı için bölgenin bağlamından ilham alan stüdyo, oluşturduğu geometrik formlarla bir hikaye yaratarak güçlü bir kompozisyon oluşturuyor. Birbirine teğet, üç farklı halkadan oluşan müze; giriş, sergi alanı ve etkinlik alanı kavramlarına karşılık gelecek şekilde bir liman, sahne ve gözlemevi olarak kurgulandı.

Değerlendirilmek ve işlenmek üzere su ile çevrelenen ‘liman’, çeşitli sergilerin, performansların ve etkinliklerin düzenlenebileceği bir mekan olmakla birlikte teknelerin yanaşabileceği, ziyaretçilerin müze kapalıyken de kullanılabileceği bir kamusal alan işlevi görüyor. Pavyonun ikinci dairesi ‘sahne’, müzedeki halka içinde konumlandırılmış bir teras olarak değerlendirilirken, açık hava sergisi ve performans gösterisi gibi etkinliklerin merkezi oluyor. ‘Gözlemevi’ olarak adlandırılan, ahşap ve polikarbonat panellerden yapılmış kapalı daire ise dış cephesiyle çevredeki bitki örtüsünü ve suyu yansıtarak bir sera hissi uyandırıyor. Işığın farklı şekillerde süzülmesine olanak tanıyan cephe, gezegenlerin hizalamasından referans alan perde ve pencere konumlandırmalarıyla tamamlanıyor.