Olafur Eliasson ve Studio Other Spaces, Donum Estate için tasarladıkları şarap tadım pavyonu ile doğa, sanat ve mimariyi kapsayan bütünsel bir deneyim yaratıyor.

Estudio MMX tarafından tasarlanan Jeoloji Müzesi, 66 milyon yıllık bir tarihe sahip olan Chicxulub kraterinden ilham alarak bölgenin doğasına ve kültürüne dikkat çekiyor.

Bugün, evlerini sergi alanına dönüştüren pek çok sanatçı görüyoruz. Arik Levy de Saint-Paul-de-Vence’daki evinin bahçesini bir heykel parkı olarak yeniden işlevlendirdi.

Marcel Breuer’in ikonik brütalist yapısı Pirelli Tire Building, uzun süre atıl halde bırakılmasının ardından Becker + Becker mimarlık stüdyosu ile sürdürülebilir bir otele dönüştü.

Estudio Guto Requena’nın tasarladığı Dancing Pavilion somut ve sanal dünyayı bir araya getirerek hibrit mimari kavramını araştırıyor.

WAF’ın 2022 yılı finalistleri belli oldu. WAF 2022 finalist listesinde Türkiye’den 12 mimarlık ofisi yer alıyor.

RIBA 2022 Stirling Ödülü finalistleri, çevresel ve toplumsal sürdürülebilirlik etrafında ‘cömert mimarlık’ kavramını mimarlık gündemine getiriyor.

Modern mimariyle hayatımıza giren geleneksel ve yerel olanın korunması fikri, yeniden işlevlendirme yaklaşımıyla günümüze kadar gelişerek ulaştı. Bu bağlamda Medium Plenty, çağdaş yorumuyla Güney Pasadena Evi’ni yeniden işlevlendirdi.

Yerelleştirilmiş bir modernizm olan tropikal mimari pratiğinde mevcut malzeme ve iklime yönelik yerel koşullar değerlendiriliyor. Alexis Dornier tarafından tasarlanan Alpha House, geleneksel ve modern mimariyi harmanlayarak tropikal bir mimari yaklaşımı sergiliyor.

Gelişen teknoloji ile birlikte su üstü mimari projeleri farklı bağlamlarda ve işlevlerde karşımıza çıkıyor. Art pavilion M, tasarımıyla bulunduğu bölgenin sembolü haline gelen mimari yapılarını ve doğasını referans alarak, karanın ve suyun tarihine atıfta bulunuyor.

Ekolojik ve çevresel duyarlılık, modern mimariyi yer altı yapılaşmasına teşvik ediyor. ‘’Yer altı mimarisi’’ kavramı altında pek çok farklı bağlamda projeler geliştiriliyor. Jodrell Bank Gözlemevi’ndeki ‘’First Light Pavilion’’ yer altı mimarisinin güncel örneklerinden biri.

‘’Müze’’ tanımının giderek evrildiği 21. Yüzyılda, James-Simon-Galerie, neoklasik ve modern tasarımı harmanlayarak, Müzeler Adası’nda bir dinamizm yaratıyor.

Dijitalleşme tehdidi altında kaybolmaya yakın kamusal alanlar olarak düşünülen kütüphaneler, günümüzde geleneksel rollerinin yanı sıra uyum sağlama yetenekleri sayesinde sosyal alanlar olarak ortaya çıkıyor.

Bir mimari yapının, çevresi ile ilk iletişim kurduğu yer cephesi. J. Mayer H. And Partners imzalı RKM 740, büyük oluklu alüminyum tasarım elemanlarıyla Düsseldorf’ta konumlanarak, girintileri sayesinde oluşturduğu hafif görüntüsüyle dikkat çekiyor.

Black Chapel, kutsal müzik ve sanatların ortaya çıkardığı duygusal ve ruhsal deneyimler için bir alan yaratarak mimarinin ötesine geçmeyi hedefliyor.

Doluluk ve boşluk birbirinin her ne kadar zıttı olsalar da birbirlerini var ediyor, tanımlıyorlar. Mekan, içinde bulunduğu çevre ile kurduğu ilişkilerle anlam kazanıyor. Rob Kennon Architects tarafından tasarlanan Elwood Bungalow, iç ve dış mekan arasında güçlü bir bağ kurmayı amaçlıyor.

Bugün, müzelere yüklenen anlam, ulusal kimliğin inşası ile sınırlı kalmayıp, bulundukları bölgenin prestij unsuru oluyor, tekil bir yapı olarak değil çevresiyle birlikte çözümlenen, dikkat çekici çoğu zaman da ikonlaşmış bir mekâna evriliyor.

Giderek daha fazla tasarımcı ve kullanıcının katıldığı metaverse dünyası, fiziksel dünyanın sınırlarının yetmediği yerlere gitmeyi, tasarımda özgürleşmeyi sağlarken aynı zamanda dünyanın her yerinden insanlara erişime açık olarak evrensel bir platform yaratmaya devam ediyor.